Het is oktober 2021 en de vooruitzichten voor de collega’s van Druut zien er goed uit. Het teamuitje voor dit jaar is namelijk een vakantie naar Oostenrijk. In 2020 zaten we ook in Oostenrijk, alleen werd de vakantie toen vroegtijdig afgeblazen door het welbekende virus.

Onze reis gaat naar Mallnbach Apartments. We zijn een paar jaar geleden in contact gekomen met Erik en Annemiek, de eigenaren van Mallnbach Apartments, toen we hen geholpen hebben met de emigratie van Nederland naar Oostenrijk. Sindsdien zijn we al meerdere keren naar Oostenrijk gegaan. Wanneer we gearriveerd zijn is het direct een leuk weerzien met de Erik en Annemiek en worden we zoals gewoonlijk bij Mallnbach hartelijk ontvangen. Erik en Annemiek zijn in 2019 geëmigreerd naar Oostenrijk en verhuren daar nu de appartementen in het bergdorpje Mallnitz.

Eenmaal geïnstalleerd in ons appartement beginnen we plannen te maken voor wat we gaan doen de komende week. Het plan is sowieso om weer wat foto’s en video’s te maken voor de website en de social media kanalen. Daarnaast beginnen Rindert en Adri al vrij snel te kijken naar een eventuele ski/snowboard dag. We besluiten om eerst maar eens een wandeling rondom Mallnitz te maken. Tijdens de wandeling zijn we direct weer onder de indruk van de machtige bergen en de mooie herfstkleuren die inmiddels te zien zijn. Onderweg komen we ook andere wandelaars tegen. Mensen die ook genieten van de natuur en het fysiek bezig zijn in de buitenlucht. Tijdens onze wandeling komen we bij een skilift uit die alleen gebruikt wordt als er veel sneeuw licht. Dit voedt de plannen nog meer om daadwerkelijk een dagje de piste op te gaan staan met elkaar. Eenmaal thuis gekomen, hebben we een semi gevoel van voldoening. We komen tot de conclusie dat dit een te softe wandeling was en dus worden er extremere plannen gemaakt. Dit leidt ertoe dat we de volgende dag een grotere wandeling op de planning hebben staan.

De wandeling gaat goed van start en we hebben meteen door dat dit zeker een zwaardere tocht gaat worden dan ons ommetje van de dag ervoor. Na 2 uur lopen moeten we steeds vaker door de sneeuw heen. Ondanks dat wij zelf goede wandelschoenen verkopen, liepen we er nou niet echt profi bij. Wanneer je met je sneakers door de sneeuw loopt, heb je toch al vrij gauw koude voeten. Daarnaast hebben de zolen weinig grip en gebruiken we kleine boompjes en struiken om ons staande te houden. We beloven elkaar plechtig dat we volgende keer echt beter gekleed zijn. Wanneer we het eindpunt hebben bereikt, is het tijd om te genieten van het uitzicht. Dit genieten begint bij sommigen een beetje om te slaan in ongedurigheid. Vanaf ons eindpunt is er namelijk nog een hogere bergtop te zien. Na kort overleg besluiten we om deze top ook te gaan beklimmen. Het wordt steeds steiler en we zakken steeds verder met onze sneakers in de sneeuw. Halverwege lassen we een pauze in om te controleren of alle website orders goed worden doorgezet. In het dal laat de internetverbinding soms te wensen over, maar hier boven op de berg halen we hoge snelheden. Wanneer we vervolgens de echte bergtop hebben bereikt, is de ontlading erg groot. We liggen heerlijk in de zon op de top van een berg. Echt genieten!

Toen kwamen we voor de keuze te staan om dezelfde weg terug te nemen, of een door ons bedachte route te nemen waardoor we ook precies bij de auto zouden uitkomen. We kozen voor de laatste optie. Iets waar we later deels spijt van zouden krijgen. Deze zelfbedachte route was namelijk nog geen route. We liepen dwars door de bossen, moeilijk begaanbaar terrein en zakte af en toe weg in onvoorspelbare kleine riviertjes. Het laatste stuk liepen we met zaklampen van onze telefoon want onze zelfbedachte route duurde ook een stuk langer dan verwacht waardoor we in het donker moesten lopen.Eenmaal bij de auto aangekomen, hadden we kletsnatte voeten en iedereen was kapot, maar voldaan!

S’avonds is er door Erik een kampvuur gemaakt waar we ook de andere gasten van Mallnbach apartments ontmoeten. Er heerst een gezellig sfeer en iedereen verteld wat ze die dag gedaan hebben. Inmiddels waren wij wel weer zodanig hersteld van onze wandeltocht dat we bij het kampvuur, zoals dat hoort bij een kampvuur, konden opscheppen over onze “barre” wandeltocht.

De volgende dag lopen we een tocht door een Klamm langs de rivier die zich in de berg heeft uitgesneden. We zien prachtige watervallen en kleine waterpoeltjes. Halverwege de wandeling zien we een potentiële plek waar we kunnen gaan zwemmen. Toch is er binnen de groep enige twijfel om daadwerkelijk het smeltwater in te gaan. We besluiten om het het water van dichtbij te bekijken en even te voelen hoe koud het nu daadwerkelijk is. Toen we met onze handen het steenkoude water hadden gevoeld, werd het meteen duidelijk dat niemand vrijwillig als eerste het koude water in zal gaan. Een perfecte gelegenheid voor steen, papier, schaar. De verliezer moest er als eerst in. Adri trok aan het kortste eind en moest als eerst het koude water in. Nog bibberend in het water, besloot Jur er ook direct in te springen en de rest volgde ook vrij snel. Op de terugweg genoten we van het idee dat niemand anders die dag onder de waterval had gestaan. Voldaan doordat we samen weer actief zijn geweest in deze prachtige omgeving kwamen we terug bij ons appartement.

Uiteindelijk hadden we nog één dag te besteden in Oostenrijk. Ons plan, dat vanaf het begin van de vakantie op een laag pitje stonden, werd toch werkelijkheid. Dezelfde ochtend zaten we met z’n allen in de skilift onderweg naar de Mölltaler gletsjer. Deze Gletsjer bevindt zich op 3100 meter hoogte wat een fantastisch uitzicht geeft. We kregen niet genoeg van het skiën en snowboarden. Toen we op het eind een groepsfoto maakten ging opeens het rolluik van de kluisjes dicht. We renden naar de deur, zo goed als dat kon met onze skischoenen, en riepen onder de deur door dat onze spullen nog in de kluisjes lagen. Gelukkig ging het rolluik weer open en namen we, met het personeel, de laatste lift naar beneden. Het was daadwerkelijk een prachtige dag en een kers op de taart van onze vakantie.